ANNE-BABAYA İSYAN SEBEBİYLE DİLİN DEĞİŞMESİ : Bir zatı annesi çağırmıştı. Fakat o, annesi çağırdığı halde gelmedi. (Konuşan dili) konuşmaz oldu. Yine bir adam ana-babasına isyan ederdi. Ölümü esnasında dili tutuldu. Kelime-i şahadeti söyleyemedi. Denildi ki : Ezan okunurken konuşmak, ölüm anında lisanın bağlanmasına sebep olur. Başa sarık sardıktan sonra rücu etmekten (dünyada müslüman olarak yaşayıp ta ölüm anında imansız gitmekten) Allah’a sığınırız.

 

UHUD GAZÂSI (M. 625)

Bedir’de mağlup olan Mekke müşrikleri tekrar harp hazırlıklarına giriştiler. Bu mağlubiyetin acısını çıkarmak için üç bin kişiden müteşekkil bir ordu ile hicretin üçüncü senesi Şevval ayında, Medîne-i Münevvere’ye bir saatten az bir mesafede bulunan Uhud Dağı civarına geldiler.

Bunun üzerine Resûlullah (s.a.v.), Medine’de kalmak yahut Uhud’a çıkmak husûsunda ashâbı ile istişâre etti. Ashâb-ı Kirâm’dan bazıları düşmanın karşısına çıkmak için ısrar ettiler. Bunun üzerine İslâm ordusu da bin kişiden müteşekkil olarak Uhud’a doğru yöneldi. Bu bin kişiden üç yüzü münafıktı. Bir bahane ile ordudan ayrıldılar. Ashâb’dan elli zât da o civarda bir boğazın muhafazasına memur kılındı. Bir emir gelmedikçe oradan ayrılmamaları kendilerine tembih edilmişti.

Nihayet iki ordu çarpışmaya başladı. İslâm ordusunun galip geldiği görülünce boğaza muhafız tayin edilenler sevinçle yerlerinden ayrıldılar. Bunu farkeden müşrikler, tekrar döndüler, boğaz tarafından âni bir hücum yaptılar.

Ashâb-ı Kirâm’dan yetmiş kadar zât şehit oldu. Peygamber Efendimizin (s.a.v.) muhterem amcası Hz. Hamza (r.a.) bu şehitlerdendi. Atılan bir taşla Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) yaralandı, azı dişlerinden birisi şehit edildi, miğferinin iki halkası mübarek yüzüne battı. Resûlullâh’ın (s.a.v.) etrafında Hz. Ebûbekir, Hz. Ali, Hz. Talha ve Hz. Sa’d (r.anhüm) gibi birkaç zât kaldı. O sırada, Müslümanlar arasında Peygamberimizin şehit edildiğine dair yalan bir haber yayıldı. Sonra Ashâb-ı Kirâm’dan biri “Resûlullah burada” diye çağırınca Müslümanlar bir araya toplandı. Resûlullah (s.a.v.) “Kardeşlerini müdafaa edene Allah rahmet etsin” buyurup maiyetindekilerle müşriklere hücum etti ve hepsini uzaklaştırdı.

Bu vesile ile düşmanın gücü kırılmış, muharebeden çekilmişlerdi. Müslümanlar da Medîne-i Münevvere’ye dönmüşlerdi. Uhud Gazvesi’nde çekilen bu sıkıntılar, Peygamber Efendimizin (s.a.v.) emrine itaat husûsunda gösterilen bir kusurun neticesidir. Bu hâller Ashâb-ı Kirâm için bir intibah (uyanma) dersi makamında bulunmuştur.