ZENCEBÎL (ZENCEFİL): İnsan Sûresi’nin 17. âyet-i kerîmesinde (meâlen) buyuruluyor ki: “Ve orada (cennette), cennet ehli, içerisine zencebîl katılmış olan bir bardaktan içirilirler…” Yani tadı ve kokusu zencefile benzeyen bir şey içirilirler.

Katâde (r.a.) dedi ki: “Zencebîl, cennette bir çeşmenin adıdır. Mukarrabûndan olan cennet ehline, ondan sade olarak ikrâm olunur. Diğer ehl-i cennete ise diğer cennet içecekleri ile karıştırılarak ikrâm olunur.

Ebû Saîdi’l-Hudrî (r.a.) buyurdu ki: “Rum hükümdârı, Resûlullah Efendimize (s.a.v.) bir takım hediyeler gönderdi. Hediyelerin arasında, içerisinde zencefil dolu olan bir de testi vardı. Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) yanında bulunan herkese o zencefilden bir miktar ikrâm etti, bana da bir miktar verdiler.”

Zencefil, 1 metre boyuna ulaşabilen, kamış görünüşünde, mızrak yapraklı, yapraklarının ucu sivri ve tarçın kokulu, sarı çiçekli bitkinin kökleridir. Tropikal ülkelerde, Afrika, Hindistan ve Çin gibi yerlerde yetişir. Beyaz veya sarı renkte olur. Taze veya kuru olarak kullanıldığı gibi baharat olarak da kullanılabilmektedir. Bir nevî ilaçtır. Bazı meşrûbâta katıldığında hoş bir lezzet ve koku verir.

Vücudu ısıtıcı ve hazmı kolaylaştırıcıdır. Karnı yumuşatır. Soğuktan veya rutûbetten iltihaplanmış olan karaciğer kapakçıklarına iyi gelir. Rutûbetten meydana gelen göz kararmasında, göze sürmek veya yemek faydalıdır. Soğuk mide ve karaciğeri ısıtır. Midede ve bağırsaklarda olan kötü kokuların atılmasını sağlar. Balgamı söker. Hâfızayı kuvvetlendirir. Baş ve boğazdaki soğukluğu giderir.