Hafaza Meleklerinin işitmediği zikir (zikr-i hafî), işittikleri üzerine yetmiş kat ziyâde olur. Denildi ki bu zikir, zikr-i kalbîdir.

Cenâb-ı Hak bütün mahlûkâtı, bütün kullarını topladığı zaman Hafaza Melekleri bütün yazdıklarıyla ve muhâfaza ettikleriyle gelirler. Cenâb-ı Hak bazı husûsî kulları için: “(Ey meleklerim) Bakın! Bu kulumun amel defterinde başka bir şey kaldı mı?” buyurur. Hafaza Melekleri: “Yâ Rabbi, hiçbir şey kalmadı. Biz yazılmadık hiçbir şey bırakmadık.” derler. Melekler böyle deyince Cenâb-ı Hak, o husûsî kullarına nazar ederek buyurur ki: “Senin için benim indimde, benden başka kimsenin bilmediği bir hazîne vardır ki onun mükâfâtını ancak ben veririm.”

(Feyzu’l-Kadîr)