Emîr-ül-mü’minîn Alî “kerremallahü vecheh” şöyle anlatmışdır: Resûlullahı defn etdikden sonra, bir köylü geldi Kendini kabr-i şerîfin üzerine bırakdı. Topraklarını başına saçdı. Yâ Resûlallah “sallallahü aleyhi ve sellem”! Emr buyurdun, emrine itâ’at etdik. Allahü teâlâ sana Kur’ân-ı kerîmi gönderdi. Biz de senden kabûl etdik. O Kur’ân-ı kerîm- den bir âyet-i kerîmede Allahü teâlâ [Nisâ sûresi 64.cü âye- tinde meâlen] (Nefslerine zulm edenler, sana gelip, Allahüteâlâdan afv dilerse ve Resûlüm de, onlar için afv dilerse, Allahü teâlâyı, tevbeleri kabûl edici ve merhamet edici bulurlar) buyurmakdadır. Biz kendi nefsimize zulmetdik. Şimdi bizim için afv dileyesin diye geldik, dedi. O ânda kabr-i şerîf-den, afv etdiler diye bir ses işitildi...