Yâ Rab! Tevfîkini refîk ederek, kudret elinle bizlere aşk bâdesini sun ki, gönüllerimiz bir nefes bile SENİN aşkından ayrılmasın, SENİN sevginden ayrı düşmesin. SENİ sevenler, SENİN sevginden bir nefescik bile ayrı düşerlerse, artık onlar için yaşamak diye bir mefhûm yokdur. SENİN âşıklarına hayât-ı ebedî, hayât-ı sermedî, hayât-ı câvidânî ancak SENSİN, SENİN mübârek ve muazzez aşkındır. Gerçekde, SENDEN ve SENİN sevdiğinden gayrı hiçbir şey yokdur. Bizler, gaflet ve cehâletimiz netîcesi olarak başka bir sıfatla seviyorsak, o sıfatı gönüllerimizden ve gözlerimizden al, asıl kime âşık olmamız gerekdiğini bizlere bildir. Aşkın nasıl ve kime olacağını bizlere göster ve o zevki tattır. Bütün sevgiler ancak SANA, bütün aşklar SENİN içindir. SANA ve cemâl-i bâ-kemâline perde olan aşkların perdelerini yırtıp atmayı, gerçek aşkın tadını tatmayı, aşkımıza aşk katmayı nasîb ve müyesser eyle ki, ma'şûk-i hakîkînin kim olduğunu bilelim, iki cihânda da aşkınla bile olalım ve ondan hiç ayrılmayalım. Bizlere bu sırrı öğretecek ve gösterecek de yine ve ancak SENSİN ilâhî.