RAMAZÂN-I ŞERÎF’İN FAZİLETİ Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) buyurdular ki:

 RAMAZÂN-I ŞERÎF’İN FAZİLETİ

Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) buyurdular ki: “Her kim Ramazân-ı şerîf ayında bir zikir meclisinde hazır bulunursa Allâhü Teâlâ (o kimsenin meclise gidip gelirken attığı) her adımına bir ibadet sevabı yazar ve o kişi kıyamet günü benimle beraber Arş-ı A’lâ’nın altında olur. Her kim Ramazân-ı şerîf ayında cemaatle namaza devam ederse, Allâhü Teâlâ, o kimseye, kıldığı her bir rekât için (cennette) nurdan bir şehir ihsân eder. Her kim gücü yettiğince anne-babasına iyilikte bulunursa, Allâhü Teâlâ, o kimseye rahmet nazarıyla bakar ve ben de ona kefîl olurum. Her kim Ramazân-ı şerîfte bir Müslüman’ın ihtiyacını giderirse, Allâhü Teâlâ da onun bin ihtiyacını giderir. Her kim çoluk çocuk sahibi bir fakire sadaka verirse Allâhü Teâlâ ona milyon hasene yazar, onun milyon günahını siler ve onun derecesini milyon yükseltir.” Hz. Enes’den (r.a.), Resûlullah Efendimizin (s.a.v.) şöyle buyurduğu rivâyet olundu: “Her kim Müslüman kardeşinin ihtiyacını gidermek için yürürse (evinden çıkarsa), ayrıldığı yere dönünceye kadar Allâhü Teâlâ, onun için her bir adımına yetmiş sevap yazar ve ondan yetmiş günahı siler.” (Nüzhetü’l-Mecâlis) “Resûlullah Efendimiz (s.a.v.), Ramazan ayı girdiğinde bütün esirleri serbest bırakır, her isteyenin istediğini verirdi. Kim bu ayda hayırlar ve sâlih ameller işlemeye muvaffak olursa, o kimse, senenin tamamında hayırlı amel işlemeye muvaffak olur. Bu ayı dağınık bir vaziyette geçiren kimse, senenin tamamında dağınık olur. Bu ayı fırsat bilerek mümkün olduğunca mânen derlenip toparlanmak için gayret göstermek lâzımdır. Peygamberimiz (s.a.v.), iftar vaktinde şu duayı okurdu: ‘Zehebe’z-zameü vebtelleti’l-urûku ve sebete’l-ecru inşâallâhü teâlâ.’ Manası: Susuzluk gitti, damarlar ıslandı ve (amellerimizin) sevabı inşâallâh hâsıl oldu. Bu ayda terâvih namazı kılmak ve Kur’ân-ı Kerîm hatmi yapmak, birçok fayda ve sevap kazandıracak olan sünnet-i müekkedelerdendir. Allâhü Teâlâ bizleri, Habîbi -aleyhi ve alâ âlihi’s-salâtü ve’s-selâm- hürmetine bunları yapmaya muvaffak kılsın.” Âmîn. (Mektûbât-ı İ. Rabbânî, c. 1, m. 45)