Hadis-i şerif : “Ebu Süfyan ra. cennet yiğitlerindendir.”

Ebu Süfyan bin Haris bu nimetlerin tamamına sahip olmuş çok bahtiyar bir kimsedir. O, Peygamberimiz (sav)'ın en büyük amcası Haris'in oğluydu. Peygamberimiz ile aynı yıl doğmuş, Peygamberimiz (sav) ile birlikte Hz. Halime onu da emzirmişti. O, Resulullah'ın sütkardeşiydi. Çocukluğunu, gençliğini ve olgunluk yıllarını Efendimiz (sav) ile birlikte yaşamıştı. Kardeşi Muhammed (sav)'ı; arkadaşı, dostu ve can yoldaşı edinmişti.
İslam'ın amansız düşmanı

Peygamberimiz (sav), insanları İslam'a davet ettiğinde, ona ilk iman etmesi gereken ve ona en çok destek olması beklenen Ebu Süfyan bin Haris'di. Hani Hz. Musa'nın yanında Harun (as) nasılsa Muhammed (sav)'ın yanında o da öyle olmalı, firavunlara karşı onu yalnız bırakmamalıydı.

Ne var ki Ebu Süfyan vefalı bir kardeş olmayı değil, Yusuf (as)'ı kuyuya atıp ondan kurtulmaya çalışan hayırsız kardeşlerden biri olmayı tercih etti.

20) yıl Peygamberimizle ve onun davasıyla mücadele etti. Kureyş'in kudretli şairi Kur'an'a, İslam'a, kardeşi Muhammed (sav)'a amansızca saldırıyor, okuduğu şiirlerle nebiye ve ashabına hakaretler yağdırıyordu. her gece bıkmadan usanmadan peygamberin semtine gidiyor, onu rahatsız edecek bir şeyler yapmadıkça gözüne uyku girmiyordu.

Ebu Süfyan bu kin ve nefretinde yalnız değildi. Halasının oğlu Abdullah bin Ebu Ümeyye de en az onun kadar İslam'ın ve onun muazzez peygamberinin düşmanıydı. Bir akşamüstü bütün Mekkelilerin ortasında ayağa kalkmış ve Peygamberimize şunları söylemişti:

"Gökyüzüne bir merdiven kursan, o merdivenle gözümün önünde göğe yükselsen, sonra dört melekle geri gelsen ve o melekler senin peygamberliğine şahitlik etseler, ben yine de sana inanmayacağım."

Allah Resulünün en yakın akrabaları nasıl ona bu kadar düşman olabilirlerdi? Onlar bir Ebu Bekir (ra) ya da bir Ali (ra) olmalıydılar. Amcaları Hamza (ra) Müslüman olduğunda, bundan etkilenmeleri, durup düşünmeleri gerekmez miydi? Ama onlar için ne Hamza (ra) ne de yeğenini her halükarda koruyan yaşlı Ebu Talib hiçbir şey ifade etmiyordu. Onların örneği, önderi ve fikir babası amcaları Ebu Leheb'den başkası değildi.
Meleklerle savaşan adam

Yıllar geçti, Ebu Süfyan'ın görmek istemediği insanlar Mekke'den Medine'ye hicret ettiler. Onların doğup büyüdükleri yerleri, evlerini, ailelerini ve Allah'ın evini terk etmek zorunda kalmaları Ebu Süfyan'ın yüreğindeki nefreti yok edemedi. Adı konmamış bir kan davası vardı onun için. Yeryüzündeki son Müslüman ölmeden o rahat edemezdi.

Bedir'de, Uhud'da, Hendek'te; Müslümanlara zarar verilmesi mümkün olan her yerde ve en önde Resulullah'a karşı savaştı. Kardeşi Ubeyde bin Haris (ra), Bedir'de Müslümanların safındaydı. Ubeyde, amcası Hamza (ra) ve amcaoğlu Ali (ra) ile birlikte, olması gereken yerde; Resulullah'ın yanındaydı. O, Bedr'in ilk şehidi, Haşimoğullarının cennete giden ilk yiğidiydi.
Hz. Ubeyde'nin şehadeti Ebu Süfyan'ı hiç ilgilendirmedi. Amcası Ebu Leheb'in huzurunda Bedir yenilgisini anlatırken; kır atlı, ak benizli adamlardan bahsetti: "Onları Müslümanlar değil, bu adamlar mağlup etmişti." Kır atlı ve ak benizlilerin melekler olduğunu pekâlâ biliyor, meleklerin desteklediği bir insanı yenemeyeceklerini bir türlü anlayamıyordu.

Mekkeliler Bedir'de ölen liderlerinin, atalarının ve akrabalarının intikamını almak üzere Uhud'a geldiklerinde aralarında Ebu Süfyan bin Haris de vardı. O, kimin kanını kimden istiyor, kimleri hangi sebeple öldürmesi gerektiğini biliyor muydu?

Savaş bitip de insanlar Hz. Hamza'nın vücudunu parçalayıp, ciğerini çıkarttıklarında, parmaklarını, burnunu ve kulaklarını doğradıklarında Ebu Süfyan ne yapıyordu? Ne yapıyorsunuz, amcamın cesedini rahat bırakın, demesi gerekmiyor muydu? Sıradan bir kimsenin değil, öz amcasının cesedine reva görülen bu vahşi muameleye neden itiraz etmiyordu?

Hendek'in öte yanında Medine vardı. Medine'de onun kardeşi vardı. Kardeşini, kardeşinin çocuklarını, torunlarını yok etmek için koca bir dünyayı toplayıp getirmenin, o bedbaht ordunun bir parçası olmanın ne anlamı vardı?
Ebu Süfyan tükeniyor

Mekkelilerin ve onların işbirlikçilerinin yaptıkları tüm saldırılardan Müslümanlar zaferle çıkıyor, İslam her geçen gün yayılıyor, Kureyş'in gücü giderek azalıyordu. Artık sadece Mekke ve Medine'de değil, Arap yarımadasının dışında, Bizans saraylarında dahi Hz. Muhammed (sav) konuşuluyordu.

Ebu Süfyan olup bitenleri görüyor, korkuyor, ne yapacağını bilemiyordu. Yakın bir zamanda Mekke Müslümanların olacaktı. Belki de rüyalarında güçlü tanrısı Hübel'in yıkıldığını görüyor, dehşete kapılıyor, gözüne uyku girmiyordu

Ebu Süfyan bin Hâris, Müslüman olduktan sonra, utancından, başını kaldırıp Peygamberimizin yüzüne bakamazdı. Geçmişteki tutum ve davranışlarından dolayı özür diledi.

Ebu Süfyan, Mekke-i mükerremenin fethinde bulunmuştur. Huneyn muharebesinde gösterdiği fevkalade kahramanlığı dolayısıyla, Resulullahın iltifatlarına mazhar oldu.

Miladi 644 senesinde, hacdan dönerken vefat etti. Namazını Hz. Ömer kıldırdı. Medine'deki Bakî kabristanına defnedildi. Hadis-i şerifte, “Ebu Süfyan cennet yiğitlerindendir” buyurularak, Resulullahın methine mazhar oldu. Siması Resulullaha benzeyen yedi kişiden biri de bu idi.