“Bir gün zâlim bir hakimin sofrasına oturup, onun yemeğini yemiştim!” Onun için kabirde 40 yıldır ayaktayım.

Şeyh Ahmede’l-Havvas şöyle anlatıyor: Ölmüş bir yakınımı bizzat kendi elimle kabre indirdim. Bir de ne göreyim! Daha önce ölmüş olup, kabre konan birisi ayakta dikiliyor. Gayr-i ihtariyi elimdeki balta ile vurup, ayaklarını kırdım ve onu yere çökerttim. Ama çok korkmuştum. Bu korku içinde gece yatmıştım ki rüyamda aynı adamı gördüm. Bana şöyle dedi: “Bana yaptığın iyilikten dolayı, Allah sana hayırlar ihsan etsin. Çünki sen ayağımı kırarak bana oturma imkanı sağladın. 40 yıldır Huzurullah’ta ayakta durmaya mahkum idim. Ben de; bunun sebebi ne idi, günahın nedir dedim. “Bir gün zâlim bir hakimin sofrasına oturup, onun yemeğini yemiştim!” dedi. (Levakihu’l-Envar, S. 1018.)