AFFEDİCİ OLMAK: A‘raf Sûresi’nin 199. âyet-i kerîmesinde (meâlen): “Sen affa sarıl, marûf (Allâhü Teâlâ’nın razı olduğu fiil ve söz) ile emirde bulun ve cahillerden yüz çevir.” buyurulmaktadır. Af; bağışlamak, günahkâr kimse hakkında hak ettiği cezayı vermemektir. İntikamın zevki son bulur, lâkin affın neşesi son bulmaz, denilmiştir. Marûf; hayır, ihsan ve aklın idrak ettiği ve dinimizin güzel gördüğü şeydir. Cenâb-ı Hakk’ın razı olduğu, Kitap ve Sünnet’e muvâfık olan her şey demektir. Cahil ise, bir şeyin hakikatinin zıttına inanan kimsedir. Câfer-i Sâdık (r.a.) “Kur’ân-ı Kerîm’de güzel ahlâkı bir araya toplamış en şümullü âyet budur.” diye buyurmuştur. Resûlullah (s.a.v.) bu âyet-i kerîme nâzil olduğu zaman Cebrâil (a.s.)’a: “Affa sarılmak ne demek?” diye sordu. Cebrâil (a.s.): “Bilmiyorum. Rabb’ime sorayım.” dedi ve gitti. Sonra döndü ve cevap olarak dedi ki: “Yâ Muhammed! Muhakkak Rabb’in sana; seni mahrum edene vermeni, senden alâkasını kesenle bağ kurmanı, sana zulmedeni bağışlamanı, sana kötülük yapana iyilik yapmanı emrediyor.”