Ka’bul-Ahbâr (r.a) Hz.Ömer’in huzurunda şöyle anlattı;
“Ey Emîrulmü’minîn,geçmiş peygamberlerin kitaplarında okuduğum en acâyip şeyi sana haber vereyim.
Bir peçeli baykuş, Süleymân Aleyhisselâmın yanına geldi, selam verdi.
Hz.Süleymân selamını aldı.
Sonra aralarında şöyle konuşma geçti:
“Ey baykuş,neden topraktan bitenlerden yemezsin ? “
“Hz.Adem topraktan biten şey (buğday) sebebiyle cennetten çıkarıldı.” dedi.
“Niçin su içmezsin? “ diye sordu;
“Çünki Nûh Aleyhisselamın kavmi suda boğuldu.” dedi
“Neden îmar edilmiş mâmur yeri terk edip harâbeleri mesken tutarsın?”
“Harâbeler Hz. Allah’ın mirâsıdır, bende Hz. Allah’ın mirâsına otururum.”
“Harâbe üstüne konduğunda ne dersin? “
“Burada yiyip içerek geçinenler hani nerededir?” derim.
“Ya imâr edilmiş yer üzerinden geçsen ne dersin?;
“Yazık Âdemoğluna ki önünde nice güçlükler varken nasıl rahat uyumaktadır?” derim..
“Gündüzleri neden çıkmazsın ? “
“Âdemoğlunun kendisine ettiği zulmün çokluğundan…”
“Öterken ne dersin ? “
“Ey gâfil,âhiret yolculuğun için azık hazırla! derim ve ‘Subhane hâlikun Nur’ diye zikrederim.”dedi.
Bunun üzerine Hz. Süleymân (as) şöyle buyurdu;
“Kuşlar içinde insanoğluna bu kadar güzel nasîhat eden ve bundan daha şefkatli olanı yoktur.
Câhillerin ondan nefret etmeleri,onu uğursuz saymaları ne acâyip şeydir..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder