RESÛLULLÂH (s.a.V .)’E İRTİHALİNDEN SONRA DA AYNI SAYGI GÖSTERİLMELİDİR İnsanlara vefâtından sonra da, hayattaki gibi muâmele edilir. Onun için, Resûlullâha (s.a.v.) hayatta iken olduğu gibi, vefâtlarından sonra da aynı edebi gözetmek gerekir. Hz. Ebû Bekir (r.a.) buyurdu ki: “Hayatta iken de, vefâtlarından sonra da Resûlullâhın (s.a.v.) huzûrunda sesi yükseltmemek gerektiği bildirilmiştir.”

 RESÛLULLÂH (s.a.V .)’E İRTİHALİNDEN SONRA DA AYNI SAYGI GÖSTERİLMELİDİR

İnsanlara vefâtından sonra da, hayattaki gibi muâmele edilir. Onun için, Resûlullâha (s.a.v.) hayatta iken olduğu gibi, vefâtlarından sonra da aynı edebi gözetmek gerekir. Hz. Ebû Bekir (r.a.) buyurdu ki: “Hayatta iken de, vefâtlarından sonra da Resûlullâhın (s.a.v.) huzûrunda sesi yükseltmemek gerektiği bildirilmiştir.”

Âişe (r. anhâ), Resûlullâhın (s.a.v.)’in mescidine çivi çakanların gürültülerini duyunca; “Resûlullâh (s.a.v.)’i rahatsız etmeyin” diye haber gönderirdi.

Şöyle bildirilmiştir: “Hz. Ali (k.v.), evinin kapısının ta’mir edilecek bir kısmı olduğu zaman, Resûlullâhı (s.a.v.) rahatsız etmemek için tenhâ bir yere götürür, öyle ta’mir ederdi.”

Urve (r.a.) nakletti: “Birisi, Hz. Ömer (r.a.)’in huzûrunda Hz. Ali (r.a.)’e dil uzatınca o şahsa; “Allâhü teâlâ senin yüzünü çirkinleştirsin. Şimdi kabrinde Resûlullâh (s.a.v.)’e eziyet ettin” dedi. (r.a.e.)

Selef-i sâlihînin hayatlarına bakılırsa, hayatındaki gibi, vefâtından sonra da, Resûlullâh (s.a.v.)’e karşı edeb ve hürmete pekçok dikkat ettikleri görülür. Aynı şekilde, Peygamber (s.a.v.)’in kabr-i şerîfinde de, edeb ve hürmete çok riâyet ederlerdi.

Ka’b-ül-Ahbâr’dan (r. aleyh) şöyle rivâyet edilmiştir: “Her fecrin doğuşunda, yetmişbin melek iner, Resûlullâhın (s.a.v.) kabr-i şerîfini kuşatırlar, kanatlarını sürerler. Resûlullâh (s.a.v.)’e salevât okurlar. Akşam olunca yükselirler. Sonra onlar kadar bir gurup melek iner ve onların yaptıklarını yaparlar. Böylece kabr-i şerîfin yanına gelinip duâ edildiği zaman, orada bulunan meleklerin huzûrunda duâ edilmiş olur. Melekler oraya, o kabirde Resûlullâh (s.a.v.) bulunduğu için gelmektedirler. Bu sebeple, Ashâb-ı Kirâm, ta’zimden dolayı, Resûlullâh (s.a.v.)’in kabr-i şerîfinde seslerini alçaltırlar, kısarlardı.”

Sahîh-i Buhârî’de, Ömer bin Hattâb’ın (r.a.) şöyle buyurduğu rivâyet edilmiştir: “Taifli iki kişiye; “Eğer siz buralı olsaydınız, sizi incitirdim. Çünkü siz, Resûlullâh (s.a.v.)’in mescidinde seslerinizi yükseltiyorsunuz” buyurdu.

(İmâm-ı Sübkî, Şifâüs-sikâm naklen)