Cenâb-ı Hak (c.c.) buyuruyor:
“Onların kalplerinde bir hastalık vardır. Allah da onların hastalığını çoğaltmıştır. Söylemekte oldukları yalanlar sebebiyle de onlar için elîm bir azap vardır.” (Bakara, Sûresi, âyet 10)
Resûlullah (s.a.v.) buyurdular:
“Kişi yalan söylemeye ve yalan söyleme niyetini taşımaya devam ettikçe, kalbine siyah bir nokta vurulur. Sonra bu nokta büyür ve kalbin tamamı simsiyah kesilir. Bu kimse nihayet Allah katında «yalancılar» arasına kaydedilir.” (Muvatta’, Kelâm, 18)
Hazret-i Âişe (r.anhâ) Vâlidemiz de şöyle buyurur:
“Resûlullah (sav)’e, yalandan daha kötü ve çirkin gelen bir huy yoktu. Ashâbından birinin herhangi bir hususta azıcık yalan söylediğini duysa; onun tevbe ettiğini öğreninceye kadar kendisini o sahâbîden uzak tutar, fazla görüşmek istemezdi.” (İbn-i Sa‘d, I, 378)
Peygamber Efendimiz; bir mü’minin nefsine ve şeytana kapılarak birtakım büyük günahlara düşebileceğini ifade ettikleri hâlde, sahâbî Ebu’d-Derdâ Hazretleri’nin;
“Mü’min yalan söyler mi?” suâline;
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder