Abdestini alarak sıradan bir insan gibi çıkmıştı evinden.
Sahabeye imamlık yapacak, sabah namazını kıldıracaktı.
Nereden bilecekti ki "Mihrap şehidi" olacağını?
Ta ki Ebu Lülü denen münafığın hançeri sırtına saplanana kadar..
Parçalanan bağırsaklarından sicim gibi akan kanlar sevgilisine kavuşmayı müjdelerken ona, hemen evine taşındı Hattab'ın oğlu Hazreti Ömer!
Bizim tabirimizle "koma" halinde yatarken evinde, ölüp ölmediğini anlayamadı sahabe.
Onu defalarca "Ey Ömer! Emirul Müminin!" diyerek uyandırmaya çalıştılar.
Ama hiçbir tepki vermeden tam 2 buçuk gün yaşadı bu halde.
Sonunda Ensar'dan biri geldi ve onun bu halini seyrettikten sonra;
"Ömer, namaz vakti geldi!" deyin dedi.
Bunu işiten İbn Abbas, Hazreti Ömer'in kulağına eğilerek;
-Ey Emirul Müminin "namaz" dedi.
Bunun üzerine gözlerini aralayıp;
-Namazı bitirdiniz mi?
Diye sordu ashaba.
Çünkü onun aklı hançerlendiği namazında kalmıştı, bitirememişti ki!
"Namazı olmayan İslam; İslam değildir, ben burda günlerdir namazsız nasıl yaşadım?
Diyerek o haliyle teyemmüm aldı.
Namaza durduğunda parçalanmış bedeninden kanlar bardaktan akar gibi akıyordu.
Ama o YARIM BIRAKTIĞI SABAH NAMAZINI TAMAMLADI!
Son nefesini vermek üzereyken oğlunun dizinde olan başını toprağa koyarak;
-Vay bana.. Vay beni Allah affetmezse benim halim nice olur?
Rabbim bu başımı toprakta görsün, beni bu hal üzere tevazuda görsün deyip, yüzü toprakta Rabbi
Rahmana kavuştu..
Emirul Müminin, o heybetli ve Celalli Ömer bin Hattab, RadıyAllahu anh! Koma halindeyken namazını tamamlamanın derdindeydi!
Başım toprakta öleyim, Rabbim beni bu halde görsün ki affolunmama vesile olsun dedi..
Oturup muhasebemizi yapalım şimdi kardeşler.
Daha yaşarken "cennet ile müjdelenen" Hazreti Ömer, son nefesinde yüzünü oğlunun dizinden toprağa koyuyor ki Rabbim benim acziyetimi görsün, belki affıma vesile olur!
Ahh, birde bizim aldanışlarımıza bak..!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder