Ziyâd bin Seken (radıyallâhü anh) Ensâr’dan ve Evs kabilesinin Benî Abdüleşhel kolundandır. Nesebi üçüncü dedesinde Muâz bin Cebel Hazretleriyle birleşir. Hazret-i Ziyâd (r.a.), Uhud Gazâsı’nda, Resûlullah Efendimizi (s.a.v.) müdâfaa ederken sebât ederek şehit olanlardandır. Şöyle ki: Uhud Gazâsı’nda Resûlullah Efendimiz (s.a.v.), harbin en şiddetli bir anında yalnız kalmış, düşmanlar tarafından dört bir yandan kuşatılmıştı. Mus’ab bin Umeyr ve Ebû Dücâne (r. anhümâ) Hazretleri, onu müdâfaa ediyorlardı. Mus’ab Hazretleri şehit oldu, Ebû Dücâne Hazretleri de çok fazla yara alıp düştü. Peygamber Efendimizin (s.a.v.) mübarek yüzü isabet aldı, azı dişi şehit oldu, dudağı ve yanağı da yaralandı. Hâlbuki iki kat zırh giymişlerdi. Bu hâlde Resûl-i Ekrem (s.a.v.) Efendimiz, “Kim, bu düşmanları dağıtır ise ona bunun karşılığında cennet vardır.” buyurdular. Hemen Ensâr’dan beş zât atıldı ki Ziyâd bin Seken Hazretleri de onlardan biri idi. Yiğitçe savaştılar ve düşmanı durdurdular. Tamamı şehit oldu, hattâ onların sonuncusu Ziyâd Hazretleri idi. Bu sırada Müslümanlardan diğer zâtlar da gelip Peygamberimizin etrafına toplanıp düşmanı uzaklaştırdılar. Resûlullah Efendimiz (s.a.v.), ağır yaralanan Ziyâd Hazretleri için “Onu yanıma yaklaştırın” buyurdular. Aldığı yaralardan hareket edemeyecek bir hâlde idi. Peygamber Efendimiz, mübarek dizlerini onun başına yastık yaptı ve bu hâlde ruhunu teslim eyledi. Radıyallâhü Teâlâ anh.