Takıyyüddîn es-Sübkî, yazılarında ve sözlerinde son derece nezîh bir üsluba sahiptir. Oğlu Tâcüddîn anlatıyor: “Evimizin dehlizinde oturuyordum, bir köpek çıktı geldi. Ona, “Hoşt! Köpek oğlu köpek” dedim. Babam evin içinden beni azarladı. “O, köpek oğlu köpek değil midir?” dedim. Babam: “Câizliğin şartı, tahkir kastı olmamaktır” dedi. Zebîdî, Şerhu’l-İhyâ, VIII, 566.