Sevgili Efendimiz (asm), bir gün ashabına şöyle dedi: “Bir kimse, bir mü’min kardeşini sevindirince, Allah verdiği bu sevinç sebebiyle bir melek yaratır. Sonra o kul, kabrine girdiğinde, o melek gelir ve ölene: ‘Beni tanıyor musun?’ der. ... O kimse: ‘Sen de kimsin?’ diye sorar. O melek: ‘Ben, falancaya verdiğin sevincim! Bugün senin yalnızlığında sana dost olacağım. Ve sual melekleri yanına geldiklerinde sana yardımcı olacağım. Sana cennetteki yerini göstereceğim’ der. Insanlara sevinç veren kimseler olmak dua ve temennisiyle hiç bir şeyin yoksa bir tatlı söz bir tebessüm de yok mu?