Peygamber efendimiz, Eshâb-ı kirâma: “Hastalıklarınızı sadaka ile tedâvi edin! Mallarınızı zekât ile koruyun! Çünkü bunlar sizdeki kötülükleri ve hastalıkları defeder.” buyurduğu zaman oradan bir Nasranî geçiyordu. Hadîs-i şerîfi duyunca gidip malının kırkta birini ayırıp verdi. Kendi kendine, “Eğer doğru söylüyorsa ortağımdaki malıma bir zarar gelmez. Ben de o zaman ona îmân eder, müslüman olurum. Eğer dediği gibi çıkmazsa kılıcımla onu öldürürüm.” dedi. O sırada, Mısır’a ticaret için gitmiş olan ortağının bulunduğu kafileden bir mektup aldı. Mektupta “Hırsızlar, yolumuzu kesti, mallarımızı, develerimizi ve yanımızda bulunan her şeyi aldılar” diye yazılı idi. Nasranî, “Mallarınızı zekât ile koruyun” sözünün doğru olmadığına kanaat getirdi. Daha sonra ortağından da bir mektup aldı. Mektupta “Ben kafilenin önündeydim. Devemizin ayağı incindi. Bir handa kaldım. Kafile ileri gitti. Onları eşkıyalar soydu. Ben bütün malımla emniyet içindeyim. Bizim için üzülecek bir durum yoktur” diye yazılı idi. Nasranî mektubu okuyunca, “Demek, O hak peygambermiş, sözü doğru çıktı” diyerek, Peygamber efendimizin huzûruna giderek müslüman oldu.

 

BELA VE MUSİBETLER NİÇİN GELİR

⚘⚘⚘⚘

Peygamber Efendimiz (sallallâhü aleyhi ve sellem) buyurdular:

“Ümmetim onbeş şeyi yaptığı zaman onlara bela gelir.” Ashâb-ı Kirâm:

“Yâ Resûlallah, onlar nedir?” diye sorunca buyurdular ki: “Ganimet malları zenginlerin elinde dolaşıp fakirler mahrum bırakıldığı zaman,

Emanet, ganimet sayıldığı zaman,

Zekât vermenin zor geldiği ve zarar sayıldığı zaman, Kişi zevcesine (karısına) itaat edip Annesine isyan ettiği, karşı geldiği zaman,

Mescitlerde sesler yükseldiği (dünya işleri konuşulduğu) zaman,

Kişi arkadaşına iyilik edip Babasına eziyet ettiği zaman,

Bir kimseye sırf şerrinden korkulduğu için hürmet gösterildiği zaman,

Bir topluluğun kötüleri (en cimri, hasep ve nesepçe en rezili) başa geçtiği zaman,

Şarkıcı köleler ve Çalgı aletleri ortaya çıktığı zaman,

İçki (açıkça ve çokça) içildiği zaman,

(Erkekler) ipek giydikleri ve bu ümmetin sonra gelenleri evvelkilere (Ashâb-ı Kirâm, Tâbiîn, Tebe-i Tâbiîne) lanet etmeye başladığı zaman.

İşte o zamanda kızıl rüzgârları, zelzeleyi, yeryüzünde toprağın kaybolup insanların sûretlerinin değişmesini bekleyin.” (en-Nihâye, İbn-i Kesîr)