Rivayete göre Peygamber Efendimiz sav. Beytullah’ı tavaf ederken bir gencin Kâbe’nin örtüsüne sarılmış bir vaziyette göz yaşları içerisinde adeta kendini heder edercesine Allah’tan affını istediğini görünce merak edip o şahsa;
– Neden bu kadar çok ağlıyorsun? Buyurdu. Adam;
– Benim günahım çok ya Resûlellah, dedi.
– Peki Allâh’ın Rahmetinden de mi çok.
– Hayır Yâ resulellah
– O halde ‘nedir günahın?’ Adam;
– ‘Günahımı anlatamam çok büyüktür’ dedi. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz sav.;
– ‘Anlat bakalım’ buyurdular. Adam;
– “Ben çok servet sahibi, zengin biriyim. Ancak Bir fakir benden bir şey istediğinde çok sıkılır, adeta benim bütün vücudumu ateş kaplar. Zekatımı da veremem” Deyince, Peygamber Efendimiz sav. ;
– “Uzak ol ey kişi! Ateşinle beni de yakma! Beni hak peygamber olarak gönderen Allah’ü Teâla’ya yemin ederim ki, eğer sen Makam-ı İbrahim ile rük’nü Yemânî arasında dursan, sonra bin rekat namaz kılsan ve kuyular dolusunca göz yaşları akıtsan yine de sen bahil (cimri) olduğun için, (zekat vermekten kaçındığın için) cehenneme yüz üstü yuvarlanıp gideceksin.” Buyurdular...
Allahımız cümlemizi korusun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder