Soğuk ve dondurucu bir kış gecesi idi. İhtiyar anası oğlundan su istedi. Beyazıt-ı Bestami (k.s.) su kovasının yanına gitti, ama kovada su yoktu. Hiç üşenmeden çıktı dışarı su testisinden suyu aldı, geri döndü. Annesi geri uykuya dalmıştı. Uyandırmaya kıyamadı, başında bekledi. Annesi sabah namazında kalkınca oğlunu su ile beraber ayakta buldu.

- “Oğlum ne yapıyorsun?”

- “Anacığım! Hani gece su istemiştin ya, işte getirdim.”

- “Vah yavrum o zamandan beri bekliyor musun? Peki, ben neden uyandırmadın?”

- “Kıyamadım anacağım, öyle güzel uyuyordun ki.”

- “Yavrum ben senden razıyım. Rabbim de razı olsun. Bu hizmetin semeresini göresin. Arifler sultanı olasın oğlum.”