EVLİYANIN NAZARI Asi bir zatı, tevali ve tekerrür eden suçlarından dolayı asmışlardı, cesedi darağacında sallanıyordu. Ehlullahtan Cü­neyd-i Bağdadi hazretleri oradan geçerken, gözü bu idam mahkumuna ilişti, merhametle şöyle bir baktı ve oradan uzaklaş­tı. O gece, şehrin hakka yakın olan aşıkları ve zahitleri, ası­lan zatın cennete dahil olduğunu ma'nalarında gördüler ve bu makama nasıl vasıl olduğunu kendisinden sordular. Şu cevabı verdi: - Beni, darağacına astıklarında oradan Cüneyd-i Bağ­ dadi hazretleri geçti ve bana rahmet nazarı ile öyle bir nazar etti ki, Allahu sübhanehu ve teala'nın hitab-ı celili erişti: "Benim dostumun, rahmet nazarı ile baktığına azap etmek şanıma layık değildir. Seni affettim ve sana cennetimi verdim " buyuruldu. Beni, bu suretle cennete idhal ettiler . Evliya'ullahın bir rahmet nazarı ile, böyle idam mahkumu asiler cennetlik oluverirlerse, ehlullahın elini tutan müride ne gibi ilahi ihsan ve iltifatlar olacağını senin irfanına terk ederim ey veli eli tutan aşık ! . . Hak mürşit, serapa merhamet olduğundan, kendi sürü­süne giren ve o sürüden sayılan kimseyi asla terk etmeyece­ği muhakkaktır. Belki, mürşidinin sözünü tutmamakla dünyada sefil ve rezil olursa da, ahireti mutlaka mü'emmendir. Çünkü, evliyaullah kendilerine tabi olanları dünyada ve ahirette terk etmezler.