Allah Teâlâ, Hazret-i Dâvûd’a vahyetti: “–Ey Dâvûd! Sıddîkları korkut. Fâsıkları müjdele!” Dâvûd aleyhisselâm: “–Yâ Rabbî! Sıddîkları müjdeleyip, fâsıkları korkutmam gerekmez miydi?” Cenâb-ı Hak yine şöyle vahyetti: “–Ey Dâvûd! ... Sıddîkları korkut ki, kendi amellerine güvenerek mağrur olmasınlar. Fâsıkları müjdele ki, rahmetim gazabımdan çoktur. (Ümitsiz olup da hüsrâna sürüklenmesinler. Ümit ile Hakk’a yönelsinler)” ( Ahmed, Zühd, s. 138)